ထို့နောက် တန်ခိုးကြီးသော ကောင်းကင်တမန်/တစ်ပါး/သည် မိုးတိမ်/ခြုံလွှမ်း/လျက် ကောင်းကင်ဘုံ/မှ ဆင်းသက်လာသည်/ကို ကျွန်ုပ်/မြင်ရ၏။ သူ/၏/ဦးခေါင်း/ပေါ်တွင် သက်တံ/တည်ရှိ၏။ သူ/၏/မျက်နှာ/သည် နေ/ကဲ့သို့/ဖြစ်ပြီး ခြေတို့/သည် မီးတိုင်/ကဲ့သို့/ဖြစ်၏။ 2 သူ/၏/လက်ထဲ/တွင် ဖွင့်ထားသည့် စာလိပ်/ငယ်/ကို ကိုင်ထား၏။ သူ/၏/ညာခြေ/ကို ပင်လယ်/ပေါ်သို့/လည်းကောင်း ဘယ်ခြေ/ကို မြေ/ပေါ်သို့/လည်းကောင်း ချထား/လျက် 3 ခြင်္သေ့/ဟောက်/သကဲ့သို့ ကျယ်လောင်/စွာ ကြွေးကြော်လေ၏။ ထိုသို့/ကြွေးကြော်/သောအခါ မိုးခြိမ်းသံ/ခုနစ်ချက်/သည် မိမိတို့/အသံ/ဖြင့် ပြောဆို၏။ 4 ထို/မိုးခြိမ်းသံ ခုနစ်ချက်တို့/ပြောဆို/သောအခါ ကျွန်ုပ်/သည် ရေးမှတ်/ရန်/ပြင်/စဉ် “မိုးခြိမ်းသံ ခုနစ်ချက်တို့/ပြောဆိုသော/စကား/ကို လျှို့ဝှက်ထားလော့။^a မရေးမှတ်နှင့်” ဟူ၍ ကောင်းကင်ဘုံ/မှ ထွက်လာသော/အသံ/ကို ကျွန်ုပ်/ကြားရ၏။